کابل کشی فیبر نوری فرآیندی است که در آن از کابل های باریک و شفاف ساخته شده از شیشه یا پلاستیک برای انتقال داده ها با سرعت فوق‌العاده بالا استفاده می شود. این کابل ها با انتقال نور به عنوان سیگنال، امکان جابه‌جایی داده ها را با سرعتی بسیار بالاتر از کابل های مسی معمولی فراهم می کنند.
به دلیل پهنای باند وسیع تر، مقاومت در برابر تداخل و کارایی بالایی که در فواصل طولانی ارائه می دهد، کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان به طور گسترده در شبکه های ارتباطی مانند اینترنت مخابرات و خطوط تلفن مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله، قصد داریم به بررسی نکات کلیدی برای اجرای اصولی و نصب سریع سیم کشی اینترنت فیبر نوری در منزل بپردازیم. برای دستیابی به اطلاعات جامع تر، تا پایان این مطلب از سایت fttx.ir همراه ما باشید.
انواع کابل کشی فیبر نوری چگونه است؟
کابل های فیبر نوری نوعی کابل هستند که از رشته ها یا تارهای بسیار نازک شیشه‌ای یا پلاستیکی، با ضخامتی در حد تار موی انسان، تشکیل شده‌اند. این رشته ها کنار یکدیگر قرار گرفته و کابل فیبر نوری را ایجاد می کنند. وظیفه اصلی این تارها انتقال داده ها به وسیله نور است، بدون اینکه مانند کابل های مسی از قابلیت الکتریکی برخوردار باشند.
به دلیل ویژگی هایی مانند وزن کم، امکان استفاده در فواصل طولانی، پهنای باند بالا، انعطاف پذیری، عدم ایجاد نویز و هزینه نگهداری پایین، این نوع کابل ها محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. همین ویژگی ها باعث شده از کابل های فیبر نوری در صنایع متنوعی مانند مخابرات، ارائه خدمات اینترنتی، صنایع هوایی، کاربردهای نظامی و غیره بهره برداری شود.
عملیات کابل کشی با استفاده از فیبر نوری به دو روش کلی صورت می گیرد:
- کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان Indoor
- کابل کشی فیبر نوری خارج ساختمان Outdoor
علاوه بر این، سیم کشی فیبر نوری می تواند به دو شکل زمینی یا هوایی انجام شود. انتخاب روش مناسب بستگی به شرایط محل و نیاز پروژه دارد.
انواع بستر مناسب برای خدمات کابل کشی فیبر نوری مخابرات
برای اجرای کابل کشی فیبر نوری در منزل، انتخاب بستر مناسب امری ضروری است. این بسترها بر اساس نوع مسیر به دو دسته زمینی و هوایی تقسیم می شوند. در ادامه، هر یک از این روش ها را با جزئیات بررسی می کنیم:
کابل کشی زمینی فیبر نوری
همانطور که از نامش پیداست، کابل کشی فیبر نوری زمینی در زیر زمین انجام می شود. با توجه به حساسیت بالای فیبر نوری، انتخاب بستری مناسب برای جلوگیری از آسیب یا فشار بسیار حائز اهمیت است. یکی از بهترین گزینه ها برای کابل کشی زیرزمینی، کابل فیبر نوری ۱۲ کور خاکی مدل SM OSSC DJ است که کیفیت و مقاومت بالایی دارد.
در این روش، کابل ها در زیر زمین قرار می گیرند و نیاز به دقت زیادی دارند. کابل هایی که برای این کار طراحی شده‌اند، مقاومت بالایی در برابر فشار داشته و در برابر خمیدگی آسیب پذیر نیستند.
کابل کشی هوایی فیبر نوری
یکی دیگر از راهکارهای سیم کشی فیبر نوری داخل ساختمان، استفاده از روش هوایی است. در مناطقی که امکان انجام کابل کشی زمینی وجود ندارد، از این روش بهره گرفته می شود. شرایط زیرساختی مناسب برای این نوع کابل کشی باعث کاهش هزینه ها و کارآمدی بیشتر نسبت به روش زمینی می شود. کابل فیبر نوری ۱۲ کور هوایی مدل SM ADSS یکی از بهترین گزینه ها برای این نوع بستر است.
کابل کشی هوایی بیشتر در مناطقی انجام می شود که امکان اجرای مسیر زیرزمینی فراهم نیست. به دلیل هزینه نهایی کمتر، این روش مورد استقبال بیشتری قرار می گیرد و به عنوان گزینه‌ای اقتصادی شناخته می شود.
انواع مسیرهای عبور کابل فیبر نوری در داخل ساختمان
برای کابل کشی فیبر نوری مخابرات به بستری مناسب و استاندارد نیاز است. به طور کلی، سه روش اصلی برای این کار وجود دارد که هر کدام ویژگی ها و الزامات خاص خود را دارند.
1. روش کابل کشی روکار فیبر نوری
در این روش از ابزارهایی مثل داکت یا ترانک برای سیم کشی استفاده می شود که طراحی و محاسبات مربوط به سطح مقطع کانال یا داکت نقش مهمی در اجرای صحیح آن دارند. نکته مهم در این روش، توجه به فاصله کانال ها یا داکت ها از وسایل گرمایشی و سرمایشی است تا از تأثیرات تغییرات دمایی بر کابل جلوگیری شود.
بهترین مکان برای نصب داکت ها جایی است که کمترین تغییرات دمایی ممکن رخ می دهد. همچنین، برای سهولت مدیریت و نگهداری سیم ها، استفاده از پلاک های شناسایی توصیه می شود.
نوع فیبر نوری استفاده شده میزان خمش مجاز آن را تعیین می‌کند. بنابراین طراحی فضای اتصالات باید به گونه‌ای باشد که حتی در صورت استفاده از فیبرهای استاندارد نظیر G.657D، محدودیت فضا ایجاد نشود. حداکثر فضای اشغال شده برای کابل های فیبر نوری ۴۰ درصد است. رعایت این استاندارد باعث جلوگیری از انباشتگی فیبرها در نقاط اتصالات خواهد شد.
2. روش کابل کشی فیبر نوری داخل سقف و دیوار
در این روش، کابل کشی از طریق سقف یا داخل دیوار انجام می شود. در صورتی که کابل ها روی سقف های کاذب قرار گیرند، باید از ابزارهای مناسبی برای تثبیت آنها استفاده شود تا به طور امن نصب شوند و خطر رها شدن کاهش یابد. فضای دسترسی برای کابل ها حداقل باید ۸ سانتی متر باشد تا اجرای کابل کشی و تعمیرات به راحتی انجام شود. همچنین، در طول مسیر باید از ایجاد خم های غیرضروری جلوگیری شود تا کارایی کابل ها حفظ گردد.
3. روش کابل کشی فیبر نوری کف ساختمان
در این شیوه، کابل ها از طریق مسیرهایی که زیر لایه‌ای از بتن یا کف کاذب تعبیه شده‌اند عبور داده می شوند. مکان قرارگیری این کانال ها به طراحی معماری ساختمان وابسته است و امکان دارد فاصله آنها از سطح نهایی کف متفاوت باشد. هنگام استفاده از این روش باید کانال های فیبر نوری در مناطقی که کمترین رفت و آمد رخ می دهد، قرار گیرند تا فشار بیش از حد روی آنها وارد نشود. ظرفیت کانال ها نیز نباید بیش از ۴۰ درصد اشغال شود تا احتمال آسیب به کابل ها کاهش یابد.
در هر سه روش کابل کشی اینترنت فیبر نوری داخل ساختمان، رعایت اصول فنی، استانداردهای طراحی و توجه به جزئیات نصب بسیار اهمیت دارد تا سیم کشی بدون مشکل انجام شده و عملکرد مطلوبی ارائه دهد.
مفصل بندی در کابل کشی فیبر نوری
کابل های فیبر نوری، مانند هر نوع کابل دیگری، دارای طول های محدودی هستند و بنابراین برای اتصال این کابل ها به یکدیگر نیاز به ابزاری ویژه وجود دارد که به آن مفصل گفته می شود. این مفصل ها دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که بر اساس نوع بستر پیاده سازی انتخاب می شوند.
وظیفه اصلی مفصل ها حفاظت از رشته های متصل شده در برابر نفوذ گردوغبار، آب و سایر عوامل مخرب محیطی است و در عین حال اتصال پایدار و ایمنی را بین کابل ها فراهم می کنند.
هزینه کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان
تعرفه و هزینه سیم کشی فیبر نوری در منزل به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ بنابراین ارائه قیمت دقیق بدون بررسی شرایط امکان پذیر نیست. عواملی چون موقعیت جغرافیایی ساختمان، متراژ موردنظر، تجهیزات مورد نیاز، و خدمات جانبی تاثیر مستقیمی بر قیمت نهایی دارند.
برای مثال، هزینه کابل کشی فیبر نوری برای یک مسیر 20 متری، حدود 3.000.000 تومان برآورد شده که به عبارتی متری 150.000 هزار تومان می شود. حال اگر متراژ افزایش یابد، طبیعتاً هزینه نیز بیشتر خواهد شد. همچنین، در صورتی که خدمات دیگری کنار کابل کشی مخابرات نیاز باشد، هزینه هر یک از آن خدمات جداگانه محاسبه و اضافه می شود.
برای دریافت هزینه دقیق و متناسب با شرایط پروژه خود، توصیه می شود با یک متخصص مجرب در این حوزه تماس گرفته و جزئیات مورد نظرتان را با او در میان بگذارید. این کار به شما کمک می کند تا اطلاعات شفافی از قیمت و نیازهای پروژه به دست آورید.
هزینه کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان چگونه محاسبه می شود؟
- نخستین عامل هزینه، خرید کابل فیبر نوری است که بر اساس نیاز پروژه و نوع کابل تعیین می شود.
- هزینه بعدی مربوط به فیوژن کاری یا اتصال کابل ها است؛ این مورد به تعداد اتصالات مورد نیاز بستگی دارد و قیمت آن متناسب با میزان کار محاسبه می شود.
- سومین مرحله هزینه نصب پچ پنل (مشابه یک ترمینال) برای مدیریت و توزیع ارتباطات اینترنتی است.
- در نهایت، هزینه بررسی پایداری و اطمینان از اجرای صحیح راه اندازی نیز محاسبه می شود.
خرید تجهیزات مورد نیاز برای سیم کشی فیبر نوری
تهیه تجهیزات فیبر نوری و اجرای صحیح کابل کشی اهمیت بسیاری در ایجاد یک شبکه پایدار و کارآمد دارد. مجموعه fttx به عنوان یکی از شرکت های باسابقه و معتبر در این حوزه، امکانات متنوعی برای خرید انواع تجهیزات فیبر نوری و ملزومات مرتبط ارائه می دهد. با مراجعه به وب سایت در بخش محصولات، می توانید تمامی نیازهای خود را بررسی و خریداری کنید.
همچنین برای انجام کابل کشی فیبر نوری داخل ساختمان، توصیه می شود از تکنسین های متخصص و باتجربه بهره بگیرید. متخصصان این شرکت با مهارت بالا و در کوتاهترین زمان ممکن، خدمات نصب و کابل کشی را به بهترین شکل ممکن انجام می دهند.
تجهیزات لازم برای کابل کشی فیبر نوری در منزل
تجهیزات مورد نیاز برای کابل کشی فیبر نوری در ساختمان های موجود شامل موارد زیر می شود:
دستگاه OLT:
OLT که مخفف Optical Line Terminal است، به معنای ترمینال خط نوری می باشد. این دستگاه در شرکت مخابرات نصب شده و وظیفه مدیریت داده ها بین سوئیچ شبکه مرکزی و مودم های ONT را بر عهده دارد.
مودم ONT:
این دستگاه، مودمی است که معمولاً در منازل یا شرکت ها قرار دارد و کابل فیبر نوری مستقیماً از مخابرات به آن متصل می شود. مودم های فیبر نوری ONT علاوه بر ارائه اینترنت، می توانند سرویس هایی مانند تلفن، وای‌فای، و SIP Trunk را نیز فراهم کنند.
کابینت ODC:
این کابینت ها در بیرون از ساختمان نصب می شوند و با هدف فراهم کردن انعطاف شبکه بندی در زمان کابل کشی فیبر نوری و اتصال به سیستم های Access مورد بهره برداری قرار می گیرند.
باکس FAT:
این باکس که معمولاً روی دیوار نصب می شود، نقش محافظت از ترمینال و اسپلیتر نوری را ایفا می کند. تعداد پورت های باکس FAT بسته به نوع نیاز متفاوت است و از 4 تا 48 پورت قابل تنوع است.
کابل دراپ (Drop Cable):
در فرآیند کابل کشی فیبر نوری مخابرات، کابل دراپ برای ارتباط بین سیم اصلی فیبر نوری و مشترک، مورد استفاده قرار می گیرد. این کابل ها، که تک یا دو کور هستند، قابلیت نصب در فضای بیرونی ساختمان را نیز دارند.
جعبه ODB:
جعبه ODB وظیفه توزیع فیبر نوری ورودی بین واحدهای مختلف ساختمان را دارد و همچنین به عنوان نگهدارنده اسپلیترهای داخلی عمل می کند.
اسپلیتر:
اسپلیتر یک جعبه کوچک مکعبی شکل است که سه پورت دارد و برای تقسیم سیگنال خط تلفن اصلی به سیگنال تلفنی و سیگنال ADSL طراحی شده است. وجود اسپلیتر این امکان را فراهم می کند که از تلفن و اینترنت به طور همزمان قابل استفاده باشد.
سخن پایانی
در این مطلب تلاش کردیم تا اطلاعاتی جامع درباره کابل کشی فیبر نوری در منزل و بسترهای نصب آن ارائه دهیم. همچنین، نکات مهمی که باید هنگام نصب فیبر نوری رعایت شوند را یادآور شدیم. همانطور که پیش تر اشاره شد، سیم کشی اینترنت فیبر نوری مخابرات به دو روش زمینی و هوایی انجام می شود که انتخاب هر یک از آنها باید با توجه به شرایط و بستر موجود صورت گیرد.
در صورتی که در فرآیند نصب یا کابل کشی فیبر نوری در ساختمان با چالشی مواجه شدید یا سوالی برایتان مطرح شد، می توانید آن را در بخش دیدگاه ها با ما به اشتراک بگذارید. در حد توان و امکان، پاسخگوی پرسش های شما خواهیم بود.
